Η ΠΕΡΙΟΧΗ

Κατάλευκη άμμος, καταπράσινες πλαγιές, καταγάλανα νερά. Να κολυμπάς και να αγναντεύεις τον Αθω, να περιηγείσαι και να σκιάζεσαι από τον Ιταμο. Εδώ είναι η Χαλκιδική που αγάπησαν οι πάντες, στη Σιθωνία.

Βαθιά ανάσα. Να γεμίσουν τα πνευμόνια από τη μυρωδιά των πεύκων, να πιάσει η αλμύρα κόκαλο, να μείνεις βυθισμένος στα γαλαζοπράσινα νερά όσο περισσότερο γίνεται, να κοπάσεις το καρδιοχτύπι που σε έπιασε απ’ όταν αντίκρισες την πρώτη εικόνα.

Λες και δεν είχες ξαναδεί κρυστάλλινα νερά, δεν είχες πατήσει πιο αφράτη άμμο ή δεν ξέρεις πώς είναι τα πεύκα. «Ονειρο που το βλέπεις ξύπνιος», «επίγειος παράδεισος», «εξωτικό σκηνικό»... Ολα τα κλισέ που ξέρεις και δεν ξέρεις δεν φτάνουν για να το περιγράψεις. Σκέψου άλλα.

Είναι που σε συνεπαίρνει αυτό το καλοκαιρινό αίσθημα. Το ελαφρύ βορινό αεράκι της νύχτας και η κάψα της μέρας. Οι πευκοβελόνες που μπλέκονται στα μαλλιά σου, η ζεστασιά που χαρίζουν τα γλυπτά βράχια όταν βεντουζάρεις πάνω τους σαν πεταλίδα, η ευδαιμονία στα πέλματα όταν βυθίζονται στην άμμο - πούδρα.

Αυτές οι παχιές σκιές των πεύκων όπου ξοδεύεις ευχαρίστως όλο τον καιρό σου. Κάνοντας αυτό το λατρεμένο «τίποτα». Το ελληνικό καλοκαίρι είναι εδώ, στη Σιθωνία, φορτωμένο όλα τα καλά του κόσμου. Και τα κακά του...

Τα «βάλε το καπέλο σου» και τα «γεια μας» στα ταβερνάκια στην άμμο, τα ξυπολητιλίκια στις προβλήτες, τα παρεΐστικα ξενύχτια έξω από τις σκηνές... Τα τροχόσπιτα πρώτο τραπέζι θάλασσα, τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και τα ξενοδοχεία προηγούμενων δεκαετιών που υψώνουν τείχη στις ακτές, τα κοσμικά beach bar που αραδιάζουν ξαπλώστρες και κοκτέιλ για χιλιόμετρα, και τα «χύμα» μπαράκια-καντίνες που κερνάνε σφηνάκια και μπίρες.

Ολα θα τα βρεις στη Σιθωνία. Μα κυρίως ελευθερία. Κι αυτή τη φυσική ομορφιά που ελαφρά τη καρδία αλώθηκε στην Κασσάνδρα. Μα κανένας λόγος δεν υπάρχει για συγκρίσεις. Τον Αύγουστο κοιτάς με άλλο μάτι, ακούς με άλλο αυτί... Οπως παντού στην Ελλάδα.

Το εκπληκτικό αυτό κείμενο το έγραψε η Ολγα Χαραμή.